عفونت گوش خارجی چگونه است؟
التهاب و عفونت گوش خارجی که در واقع با اصطلاح اوتیت مورد بحث قرار می گیرد در انسان ها و حیوانات اتفاق می افتد و یکی از بیماری های شایع در رابطه با گوش است. اوتیت بیماری ست که موجب التهاب و قرمزی و تورم در کانال گوش خارجی می شود، می دانیم که این کانال گوش خارجی در واقع لوله و یا مجرایی ست مابین گوش خارجی شما و پرده ی گوش شما.
چه چیزی سبب التهاب گوش شناگر می شود؟
التهاب گوش شناگر یا گوش خارجی، که به عنوان “اوتیت خارجی” شناخته می‌شود، غالباً ناشی از ایجاد شرایطی در گوش است که باعث رشد باکتری‌ها یا قارچ‌ها می‌شود. عامل‌هایی که ممکن است به این حالت منجر شوند شامل:
شنا کردن: آب می‌تواند باعث می‌شود که محافظت‌های طبیعی پوست در داخل گوش خارجی نابود شود، که در نتیجه ممکن است باعث رشد باکتری‌ها شود. به همین دلیل، این شرایط معمولاً به عنوان “گوش شناگر” شناخته می‌شود.
آسیب‌های فیزیکی به گوش خارجی: این ممکن است از تلاش برای پاک کردن گوش با موادی مانند پنبه‌بار، سیخ‌چوب یا سایر اشیاء ناشی شود. این کار می‌تواند پوست داخلی گوش را آسیب بزند و باعث ایجاد شرایطی شود که باعث رشد باکتری‌ها می‌شود.
حساسیت‌ها یا اگزما: این شرایط می‌توانند پوست داخلی گوش خارجی را تحریک کنند و ممکن است به ایجاد محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها یا قارچ‌ها کمک کنند.
سرماخوردگی یا عفونت‌های حلق: در برخی موارد، باکتری‌ها می‌توانند از مناطق دیگر بدن به گوش خارجی منتقل شوند و باعث ایجاد عفونت شوند.
استفاده از حلقه گوش یا دستگاه‌های شنوایی: این موارد می‌توانند پوست داخلی گوش را تحریک کنند و یا ممکن است باعث جمع شدن رطوبت در گوش شوند، که هر دو می‌توانند به ایجاد شرایط مناسب برای رشد باکتری کمک کنند.
در افرادی که به طور حرفه ای شنا می کنند، تماس مداوم گوش آنها با آب سبب آسیب پذیری بیشتر کانال گوش فرد می شود، درگیری گوش این افراد با آب می تواند به وجود التهابات و عفونت در گوش بیانجامد، این معضل که با همان عنوان گوش شناگر شناخته شده است می تواند در سلامت گوش این افراد اثر منفی گذارد.
علائم التهاب و عفونت گوش خارجی چیست؟
اگر نسبت به علائم عفونت گوش کنجکاو هستید جالب است که بدانید به طور معمول فقط یک گوش مورد این التهابات و عفونت ها قرار می گیرد اما امکان ابتلای هر دو گوش به این عفونت ها و التهابات در شرایط خاص وجود دارد.
نشانه ها و التهاب عفونت گوش :
- درهای مزمن گوش که به طور دردناکی موجب آزار فرد می شود .
- احساس خارش شدید در کانال گوش .
- تخلیه ی چرک و مواد مایع مانند از گوش .
- احساس کم شدن قدرت شنوایی که میزان این کاهش شنوایی با درجات متفاوتی در میان افراد دیده می شود .
- احساس تورم و جراحت در غدد بزاقی گلویی .
- پوست پوست شدن در داخل گوش و خارج از گوش .
- قرمزی و تورم گوش خارجی و کانال گوش فرد .
- بروز حساسیت به هنگام حرکت گوش و فک.
چه عواملی منجر به عفونت و التهاب در گوش می شود؟
عموما التهابات گوش در اثر عفونت باکتریایی به وجود می آید و بر ساختار گوش و شنوایی اثرات قابل ملاحظه ای می گذارد، اما باید گفت که عوامل دیگری نیز در این امر موثر هستند که در ادامه به چند مورد از آن خواهیم پرداخت .
- تحریک گوش
- عفونت های قارچی
- آلرژی ها
عوامل پیش پا افتاده ولی در عین حال حائز اهمیت دیگری نیز هستند که در نهایت می توانند منجر به عفونت و التهابات گوش شود از این عوامل می توان به آسیب زدن به پوست داخل گوش و همچنین قرار گیری در موقعیت هایی که به طور مداوم شما را درمعرض تماس با آب قرار دهد نیز اشاره کرد .
آیا آب می تواند سبب ایجاد عفونت در گوش شود؟
بله، آب می‌تواند سبب ایجاد عفونت گوش شود، به خصوص اگر در گوش بماند. این مسئله معمولاً در شناگران مشاهده می‌شود، به همین دلیل به عفونت گوش شناگر هم معروف است. وقتی آب به گوش خارجی وارد می‌شود و نمی‌تواند کاملاً خارج شود، محیطی مرطوب برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها ایجاد می‌کند که می‌تواند منجر به التهاب و عفونت گوش شود.
همچنین، آب حاوی کلر از استخرها و یا آب حاوی باکتری و سایر میکروارگانیسم‌ها می‌تواند عامل عفونت گوش باشد. برای جلوگیری از این مشکلات، بهتر است پس از شنا، حمام یا استفاده از حمام‌های عمومی، گوش‌ها را به خوبی خشک کنید.
چه بیماری هایی می تواند خطر ابتلای شما به عفونت های گوش و التهابات گوشی را افزایش دهد؟
بعضی از بیماری‌ها و شرایط سلامتی می‌توانند خطر ابتلا به عفونت گوش خارجی یا آویز گوش شناگر را افزایش دهند. این شرایط شامل موارد زیر می‌شوند:
پسوریازیس: افرادی که از این نوع بیماری‌های پوستی رنج می‌برند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت گوش خارجی هستند زیرا این شرایط می‌توانند باعث آسیب به پوست گوش خارجی و آسان‌تر کردن رشد باکتری‌ها شوند.
دیابت: افرادی که دیابت دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های گوش خارجی دارند، به خصوص اگر بیماری آنها به خوبی کنترل نشده باشد.
فشار خون بالا یا بیماری‌های قلبی: این بیماری‌ها ممکن است منجر به کاهش گردش خون به گوش خارجی شوند و به عنوان نتیجه، خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند.
سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افرادی که در حال دریافت درمان‌های شیمیایی هستند یا مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز هستند، در معرض خطر بالاتری از ابتلا به عفونت گوش خارجی قرار دارند.
حساسیت به مواد مختلف: افرادی که به مواد مختلف حساسیت دارند ممکن است در معرض خطر ابتلا به عفونت گوش خارجی باشند. مثلاً، استفاده از گوشواره‌ها یا سایر جواهرات حاوی نیکل یا استفاده از محصولات حاوی مواد شیمیایی می‌تواند باعث تحریک گوش و سپس عفونت شود.
توجه داشته باشید که هرچند این شرایط می‌توانند خطر ابتلا به عفونت گوش خارجی را افزایش دهند، همه افرادی که این شرایط را دارند، به طور حتمی به این نوع عفونت مبتلا نمی‌شوند.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های گوش خارجی قرار می گیرند ؟
هرچند هر کسی ممکن است به عفونت گوش خارجی مبتلا شود، اما برخی افراد بیشتر در معرض خطر قرار دارند. این شامل:
شناگران و مردمی که به طور منظم در آب فعالیت می‌کنند: به همین دلیل به این نوع عفونت گوش “گوش شناگر” گفته می‌شود.
افرادی که پوست حساس یا آسیب‌دیده دارند در گوش خود، مانند افراد مبتلا به اکزما، پسوریازیس، یا آلرژی‌های پوستی.
افرادی که از دستگاه‌های شنوایی، هدفون یا گوشواره‌ها استفاده می‌کنند که ممکن است باعث آسیب به پوست گوش خارجی شوند یا مانع خشک شدن گوش شوند.
افراد با سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS یا افرادی که در حال درمان شیمیایی یا داروهای دیگری هستند که سیستم ایمنی را ضعیف می‌کنند.
افرادی که با موادی حساسیت دارند که می‌توانند باعث التهاب گوش شوند، مانند برخی شامپوها، صابون‌ها، رنگ‌ها یا حلقه‌های گوش.
افراد مبتلا به دیابت: عفونت‌های گوش می‌توانند در این افراد شدیدتر و مشکل‌سازتر باشند.
توجه داشته باشید که رعایت کافی بهداشت گوش می‌تواند به پیشگیری از عفونت گوش خارجی کمک کند.
عواملی که به نظر نمی رسد به گوش آسیب بزند
عواملی که به نظر نمی توانند به سلامت گوش شما آسیب بزنند ولی در واقع منجر به التهاب و عفونت گوش خارجی می شود.
قبل تر گفتیم که باکتری و قارچ ها می توانند در گوش شما عفونت و التهاب بی آفرینند، ولی جالب است بدانیم عوامل خیلی خیلی ساده ی دیگری هم هستند که منجر به بروز مشکلات شنوایی می شوند، استفاده از انواع هدفون ها در گوش، استفاده از انواع سمعک های شنوایی، انواع آلرژی های پوستی، اگزما، انواع محصولات آرایشی، اسپری های مویی و … می تواند احتمال ابتلا به این باکتری ها را افزایش دهد.
راه های درمان عفونت های گوش خارجی
عفونت های گوش خارجی ممکن است بدون هیچ درمانی در مدت زمان کمی مداوا و درمان شود، آنتی بوتیک هایی که به صورت قطره ی گوش هستند برای مواقعی در نظر گرفته می شود که احتمال درمان خود به خودی عفونت های موجود در مجراهای گوش امکان پذیر نیست. باید توجه کرد که استفاده از این آنتی بیوتیک ها فقط با تجویز پزشک امکان پذیر است. در بعضی موارد پزشک متخصص شما برای درمان شما و کاهش تورم ترکیبی از قطره های آنتی بیوتیک و استروید تجویز می کنند. طول درمان این بیماری در حدود هفت تا ده روز با استفاده ی مداوم از این قطره هاست.
اگر قارچ ها عامل عفونت گوش خارجی در فرد باشند، پزشک شما قطره های ضد قارچی را تجویز می کند. این نوع عفونت در افراد مبتلا به دیابت یا سیستم ایمنی ضعیف شایع تر است. حتی گاهی پزشک مربوطه برای کاهش درد در بیمار از ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده می کند.
درمان های خانگی موثر در عفونت گوش کدامند ؟
میدانیم که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، عاقلانه تر است برای پیشگیری از ابتلا به عفونت های گوش تا جایی که می توانیم گوش خود را از هر گونه رطوبت و خیسی دور نگه داریم تا اجازه ی رشد به باکتری ها و قارچ ها در داخل گوش داده نشود .
- استفاده از پنبه به صورت یک توپ فشرده در داخل گوش به هنگام استحمام برای جلوگیری از ورود مستقیم آب به داخل گوش شما
- استفاده از کلاه شنا در هنگام شنا کردن
- اجتناب از خاراندن داخل گوش حتی با گوش پنبه
- اجتناب از تلاش برای خروج جرم های گوش توسط خود فرد
- استفاده از قطره ی گوش سرکه و یا الکل مخصوص بعد از شنا در استخر به منظور خشک سازی آب های موجود در گوش
- خشک کردن سر و گوش بعد از شنا و استحمام
کودکان و خطر ابتلا به عفونت ها و التهاب گوش
کودکان علل الخصوص کودکانی که مدت زمان بیشتری را در استخر می گذرانند بیشتر به عفونت های گوش خارجی دچار می شوند، کانال گوش کودکان نسبت به بزرگسالان کوچیک تر است که به دلیل کوچکی این فضا اجازه ی خشک شدن مواد مایع کمتر داده می شود که در نتیجه این امر کودکان بیشتر در معرض عفونت ها و التهابات قرار می گیرند.
تشخیص ابتلا به عفونت گوش در کودکان و نوزادانی که قادر به صحبت کردن نیستند توسط والدین
به عنوان یک پدر و یا مادر ضروریست که از سلامت گوش و شنوایی فرزند خود اطمینان حاصل نمایید، در کودکانی که هنوز قدرت تکلم ندارند در صورت مشاهده علایم زیر باید به عفونت گوش شک کرد.
- مشاهده ی گریه ی کودک هنگامی که با گوش کودک تماس ایجاد می کنید .
- در موارد نادر مشاهده ی تب در کودک
- اختلال در خواب کودک
- بیش از اندازه گریه کردن و بی قراری کودک
- مشاهده ی بیش از حد مواد آبگونه درگوش کودک
- مالیدن یا کشیدن گوش توسط کودک
علت و عوارض عفونت گوش میانی چیست؟
عوارض عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی که به آن رسانه ی اوتیت هم می گویند زمانی رخ می دهد که ویروس و یا باکتری ای بتواند سبب تورم قسمت پشتی پرده ی گوش شود. این اتفاق بیشتر در کودکان اتفاق می افتد، بنا بر تحقیقات بیمارستان کودکان Lucile Packard در حدود 80 درصد دچار این معضل می شوند و این اتفاق عموما تا رسیدن به 3 سالگی در کودکان اتفاق می افتد.
عفونت گوش میانی از طریق ویروس ها و باکتری ها عموما در زمستان و اوایل بهار اتفاق می افتد و اغلب عفونت گوش میانی بدون هیچ گونه دارو و درمانی از بین می رود ولی در صورت ادامه دار شدن وغیر قابل تحمل شدن درد گوش حتما مراجعه به پزشک پیشنهاد می شود.
انواع عفونت های گوش میانی کدامند ؟
به طور کلی عفونت گوش میانی به دو دسته تقسیم بندی می شود :
عفونت در رسانه اوتیت حاد
این نوع عفونت به سرعت سلامت گوش را تحت شعاع قرار داده و موجب تورم و قرمزی گوش می شود، این تورم و قرمزی عموما در پشت و اطراف پرده ی گوش اتفاق می افتد. دردهای گوش، تب، اختلالات شنوایی از عوارض ابتلا به این نوع عفونت است.
عفونت در رسانه ی اوتیت عود کننده
بعد از درمان عفونت گاهی مواد مایع گونه و مخاطی در گوش میانی به تولید ادامه می دهد و مدام به فرد این حس را می دهد که گوشش از ماده ای مملو شده و این حس برای فرد ناخوشایند خواهد بود و به طور مستقیم بر شنوایی فرد اثر منفی خواهد گذاشت.
چه چیزی سبب عفونت در گوش میانی می شود ؟
عفونت گوش میانی، که به نام علمی آن “اوتیت مدیا” هم شهرت دارد، غالباً بعد از یک سرماخوردگی، سینوزیت (عفونت در ناحیه سینوس‌ها) یا عفونت حلق رخ می‌دهد. در این شرایط، باکتری‌ها یا ویروس‌ها می‌توانند از دهان یا بینی وارد گوش میانی شوند و باعث ایجاد التهاب و تورم در لوله اوستاشین (یک لوله کوچک که گوش میانی را به بینی و حلق متصل می‌کند) می‌شوند.
وقتی لوله اوستاشین تورم می‌گیرد، مایع نمی‌تواند از گوش میانی به درستی خارج شود. این مایع می‌تواند محیطی را برای رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها فراهم کند، که سپس باعث عفونت گوش میانی می‌شود.
افرادی که در معرض خطر ابتلا به عفونت گوش میانی هستند شامل:
کودکان، به خصوص کودکانی که زیر 2 سال هستند. لوله اوستاشین کودکان کوچکتر و کمتر خمیده است، که این امر ممکن است باعث تراکم مایع در گوش میانی شود.
- افرادی که به طور منظم سرماخوردگی یا عفونت حلق می‌گیرند.
- افرادی که به سیگار می‌گیرند یا در معرض دود سیگار هستند.
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند.
اگر علائمی مثل درد شدید گوش، تب، سردرد، یا کاهش شنوایی تجربه می‌کنید، باید با پزشک خود تماس بگیرید. عفونت‌های گوش میانی معمولاً با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کنترل درد و آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت درمان می‌شوند.
نشانه های عفونت در گوش میانی کدامند؟
نشانه های عفونت در گوش میانی
علایم زیادی در مواجه با عفونت در گوش میانی وجود دارد که در ادامه برخی از آنها را خواهیم شمرد:
- درد گوش
- اختلال در خواب
- احساس کشیدگی در گوش
- تب
- خروج مواد زرد رنگ و شفاف و یا همراه با خون
- اختلال در تعادل
- اختلالات شنوایی
- مشکل در دست شنیدن صداهای اطراف
- احساس سرگیجه
- حالت تهوع
- کاهش اشتها
- احساس احتقان
چه افرادی بیشتر در معرض عفونت های گوش قرار می گیرند؟
افرادی که در معرض عفونت گوش قرار می گیرند
تحقیقات سال های اخیر نشان داده است که برخی از افراد بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های گوش میانی قرار می گیرند در ادامه این افراد را بر خواهیم شمرد.
- افرادی که بیماری های گوش علل الخصوص عفونت های گوش در سوابق خانوادگی شان دیده می شود .
- نوزادانی که از شیر مادر تغذیه نمی کنند و فرمول تغذیه ای دارند .
- کودکانی که هر روز در خارج از خانه تحت مراقبت های کلینیکی همانند مهد کودک نگهداری می شوند .
- – افرادی که در خانه هایی زندگی می کنند که در آن خانه سیگار های تنباکویی به طور روزانه مصرف می شود .
- – افرادی که دارای سقف دهان غیر عادی و دارای شکاف هستند .
- – افرادی که سیستم دفاعی ضعیفی دارند و یا دچار بیماری های مزمن تنفسی مانند فیبروز سیستیک و آسم هستند .
آیا عفونت های گوش واگیر دار و مسری هستند؟
عفونت‌های گوش خود به طور مستقیم واگیر نیستند، اما باکتری‌ها و ویروس‌هایی که آنها را ایجاد می‌کنند می‌توانند از طریق تماس مستقیم با آلودگی‌های فرد مبتلا یا اشیاءی که توسط آن فرد استفاده شده است، منتقل شوند.
به عنوان مثال، اگر یک فرد سرماخوردگی یا عفونت حلق دارد که این عفونت‌ها می‌توانند باعث عفونت گوش میانی شوند، ویروس یا باکتری می‌تواند از طریق قطرات سرفه یا عطسه منتشر شود. اگر شما با این قطرات تماس داشته باشید و سپس دست‌های خود را به دهان، بینی یا چشم‌های خود ببرید، شما نیز ممکن است عفونت را دریافت کنید. اما خود عفونت گوش به طور مستقیم واگیر نیست.
عفونت گوش خارجی (یا گوش شناگر) نیز معمولاً واگیر نیست. با این حال، اگر شما از حمام‌های عمومی یا استخرهایی استفاده می‌کنید که بهداشت مناسبی ندارند و در آنها باکتری‌هایی وجود دارد که می‌توانند عفونت گوش خارجی را ایجاد کنند، شما ممکن است با باکتری‌ها مواجه شوید و به آن مبتلا شوید.
به همین دلیل، بهترین روش برای جلوگیری از انتقال عفونت‌های گوش، رعایت بهداشت مناسب است، از جمله شستن دست‌ها به درستی و اجتناب از تماس مستقیم با افرادی که عفونت دارند.
