عفونت گوش چیست و چه انواعی دارد؟

آیا گوش شما یا فرزندتان درد می کند؟ عامل آن می تواند چرک کردگی یا عفونت گوش باشد. آیا می دانستید که همیشه لازم نیست برای درمان عفونت یا چرک کردگی گوش تان به پزشک مراجعه کنید! اصلاً تعجب نکنید. چون این عفونت ها اغلب در عرض 3 روز خود به خود بهبود می یابند.

عفونت های گوشی اغلب به صورت خود به خود رفع می شوند و گوش از عفونت پاکسازی می شود و درمان این عفونت های گوشی می تواند دارای درد باشد، گاهی برای پاکسازی عفونت های موجود در گوش از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود و در بعضی از افراد دیده شده که مبتلا به عفونت های چند گانه ی گوش شده اند و این امر به تنهایی می تواند سبب بروز مشکلات شنوایی شدید و عوارض دیگر شود.

در ادامه مطلب با سمعک قلهک همراه باشید تا در مورد عفونت گوش، از جمله علل، علائم، عوامل تاثیر گذار بر ابتلا، راهکارهای تشخیص در بزرگسالان و کودکان، انواع عفونت گوش و روش های درمان دارویی و خانگی و… اطلاعاتی را کسب نمایید. کلینیک سمعک قلهک با سابقه ی ۳۰ ساله ارائه دهنده ی انواع سمعک ها در برند های روز و مطرح دنیا برای رفع مشکل شنوایی شما می باشد. شما در این کلینیک می توانید انواع تست های شنوایی را انجام دهید و لوازم جانبی با کیفیت سمعک را خریداری کنید.

عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش (به انگلیسی: Ear infections) که گاهی اوقات اوتیت مدیا حاد (acute otitis media) نیز  نامیده می شود، عفونت گوش میانی یا فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است که استخوان های ارتعاشی ریز گوش را در خود جای داده است.

اکثر عفونت های گوش در عرض 3 روز از بین می روند، اگرچه گاهی اوقات علائم ممکن است تا یک هفته طول بکشد. برخی از عفونت های گوش، مانند چرک گوش میانی، نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارند، اما بسیاری از آنها بدون آنتی بیوتیک بهبود می یابند.

عفونت گوش می تواند عفونت های باکتریایی یا ویروسی باشد. آنها می توانند در گوش میانی، بخشی از گوش درست در پشت پرده گوش، و همچنین گوش خارجی و داخلی ایجاد شوند. آنها اغلب به خودی خود از بین می روند اما به دلیل التهاب یا تجمع مایع می توانند دردناک باشند.

چرک کردگی گوش می تواند مزمن یا حاد باشد. عفونت حاد گوش، دردناک است اما مدت زمان کوتاهی طول می کشد. عفونت های مزمن گوش یا برطرف نمی شوند یا بارها عود می کنند. آنها می توانند باعث آسیب به گوش میانی و داخلی شوند که به ندرت دائمی است.

این عفونت ها در فضای متشکل از هوا در قسمت پشت پرده ی گوش که شامل استخوان های ریز و کوچک ارتعاشی است اتفاق می افتد. عفونت های گوش در میان کودکان  و نوزادان نسبت به بزرگسالان رایج تر است.

اگر شما یا فرزندتان درجه حرارت بالا دارید یا به اندازه کافی برای انجام فعالیت های عادی خود احساس خوبی ندارید، سعی کنید در خانه بمانید و تا زمانی که احساس بهتری پیدا کنید از تماس با افراد دیگر خودداری کنید.

اصطلاحات پزشکی و شرایط مرتبط

از آنجایی که ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است از این اصطلاحات استفاده کند، داشتن درک اولیه از آنها مهم است:

• اوتیت میانی حاد (عفونت گوش میانی): این عفونت گوش است که در بالا توضیح داده شد. عفونت ناگهانی گوش که معمولاً همراه با سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی یا اندکی پس از آن رخ می دهد. باکتری یا ویروس مایع را در پشت پرده گوش به دام می اندازد و باعث درد، تورم/برآمدگی پرده گوش می شود و منجر به اصطلاح رایج “عفونت گوش” می شود. عفونت گوش می تواند به طور ناگهانی رخ دهد و در عرض چند روز از بین برود (اوتیت میانی حاد) یا اغلب و برای مدت طولانی عود کند (عفونت های مزمن گوش میانی).
• اوتیت میانی همراه با افیوژن: این وضعیتی است که می تواند به دنبال اوتیت میانی حاد باشد. علائم اوتیت میانی حاد ناپدید می شوند. عفونت فعالی وجود ندارد اما مایع باقی می ماند. مایع به دام افتاده می تواند باعث کاهش شنوایی موقت و خفیف شود و همچنین احتمال بروز عفونت گوش را افزایش می دهد. یکی دیگر از دلایل این بیماری، انسداد شیپور استاش است که به عفونت گوش مربوط نمی شود.
• اوتیت میانی چرکی مزمن: این وضعیتی است که در آن عفونت گوش حتی با درمان نیز از بین نمی‌رود. با گذشت زمان، این می تواند باعث ایجاد سوراخ در پرده گوش شود.

علل و علائم عفونت گوش

از علت و عوارض عفونت گوش میانی  می توان به  دلایل مختلفی که  سبب بروز عفونت گوش می شود اشاره کرد. در بحث علائم عفونت گوش بهتر است به برخی از عوامل تاثیر گذار بر چرک گوش بپردازیم. از علت و عوارض چرک کردن گوش میانی می توان به دلایل مختلفی که سبب بروز چرک کردن گوش می شود اشاره کرد. اما:

• جرم ها، ویروس ها، قارچ ها و باکتری ها می تواند سبب چرک در گوش شما شوند. باکتری هایی مانند استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفولانزا دو باکتری رایجی هستند که باعث چرک در گوش میانی می شوند. ویروس ها مانند ویروس هایی که باعث سرماخوردگی می شوند، نیز می توانند باعث عفونت گوش میانی شوند.
• شیوه ی ابتلای فرد می تواند در نوع عفونتی که به آن دچار می شود، تاثیر بگذارد.
• مبتلا شدن به چرک در گوش بیشتر در فصل های پاییز و زمستان که هوا سرد است و انسان بیشتر در معرض سرماخوردگی و آنفلوآنزا قرار می گیرد، اتفاق می افتد.
• به طور کلی التهاب و احتقان در برابر آلرژی ها نیز می تواند منجر به چرک گوش شود.
• افرادی که مبتلا به آلرژی های فصلی می شوند بیشتر در معرض چرک کردن گوش قرار می گیرند به هنگام گرده افشانی گل ها واکنش های آلرژیکی افراد فعال شده و التهابات ناشی از این آلرژی ها می تواند مقدمه ای برای چرک در گوش باشد.
• افرادی که از لحاظ جسمانی سیستم ایمنی ضعیف تر و التهابات ساختاری گوش بیشتری دارند نسبت به افراد دیگر بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
• همچنین باید در نظر داشت که کودکان و نوزادان نیز نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض آسیب های عفونت گوش قرار می گیرند.

تفاوت بین عفونت گوش داخلی، میانی و خارجی

راهکارهای تشخیص عفونت گوش در بزرگسالان و کودکان

علائم عفونت گوش معمولاً به سرعت خود را نشان می دهند. یکی از راهکارهای تشخیص عفونت در گوش، توجه کردن به برخی از علائم است که اگر شما یا فرزندتان آن علائم را دارید بهتر است به پزشک عمومی مراجعه کنید. این علائم عبارتند از:

• کمبود انرژی
• ترشح از گوش خارج می شود
• احساس فشار یا پری در داخل گوش و مسدود بودن گوش
• احساس خارش و سوزش در گوش و اطراف آن
• پوسته پوسته شدن داخل گوش و اطراف آن
• احساس درد در قسمت داخلی گوش
• تب و دمای بسیار بالای بدن یا احساس گرما و لرز
• گوش درد که بعد از 3 روز شروع به بهبود نمی کند
• تورم اطراف گوش
• مایعی که از گوش می آید
• کاهش شنوایی یا تغییر در شنوایی
• علائم دیگر، مانند بیمار بودن و احساس بی حالی گلودرد شدید یا سرگیجه
• چرک کردگی معمولی گوش
• یک وضعیت پزشکی طولانی مدت مانند دیابت یا بیماری قلبی، ریوی، کلیوی یا عصبی
• سیستم ایمنی ضعیف، برای مثال به دلیل شیمی درمانی
• احساس پرش در گوش
• کاهش شنوایی و مشکلات شنوایی
• حالت تهوع یا استفراغ
• بد خلقی
• خواب بی قرار

در کودکان خردسال و نوزادان مبتلا به عفونت گوش می توان نشانه های و علائم زیر را مشاهده کرد. کودکان ممکن است:

• به خصوص هنگام دراز کشیدن گوش درد داشته باشند.
• گوش هایشان را بمالند یا بکشند.
• به برخی صداها واکنش نشان ندهند.
• تحریک پذیر یا بی قرار باشند.
• تب 100 فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) یا بالاتر داشته باشند.
• بیشتر از حد معمول گریه کنند.
• میل زیادی به غذا نداشته باشند.
• تعادل خود را از دست بدهند.
• تخلیه مایع از گوش را تجربه کنند.

علت عفونت کردن گوش میانی چیست؟

گوش میانی ناحیه ای است که دقیقا پشت پرده ی گوش واقع شده است، عفونت های گوش میانی معمولا هنگامی ایجاد می شوند که باکتری یا ویروس ها از دهان، چشم ها و کانال های بینی ( مجاری بینی ) وارد ناحیه ی پشت پرده ی گوش می شود و در آنجا محبوس می شود و در نتیجه باعث احساس درد شدید و احساس بسته شدن گوش می شود.

در مقوله علائم عفونت گوش باید بدانیم که التهاب گوش میانی که آن را با نام و عنوان otitis media می شناسیم در حقیقت همان دلیل اصلی عفونت گوش است. این التهابات می تواند بر قسمت های دیگر گوش و غشاهای اطراف پرده ی گوش نیز صدمه بزند. شروع این التهابات قالباٌ می تواند از یک سرماخوردگی کوچک و گلو درد و مشکلات تنفس شروع شود. با شیوع این مشکلات و گسترش یافتن آن به گوش میانی سبب چرک کردن گوش می شود که نوع این عفونت ها می تواند متعدد باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد .

چند نوع عفونت گوش داریم ؟

انواع مختلفی از عفونت گوش وجود دارد. عفونت های گوش تنها با معاینه ی فیزیکی گوش توسط پزشک و آنالیز آزمایشگاهی چرک و ترشحات گوش قابل تشخیص و درمان هستند، در بعضی موارد حتی سی تی اسکن برای بیمار تجویز می شود. اتیت مدیا یا اتیت میانی حاد (عفونت حاد گوش میانی) یک عفونت در گوش میانی است.

بیماری دیگری که گوش میانی را تحت تاثیر قرار می دهد، اوتیت میانی همراه با افیوژن نام دارد. این وضعیت زمانی رخ می دهد که مایع در گوش میانی بدون ایجاد عفونت جمع شود. اوتیت میانی همراه با افیوژن باعث تب، گوش درد، یا تجمع چرک در گوش میانی نمی شود. گوش شناگر یک عفونت در مجرای گوش خارجی است. گوش شناگر با عفونت گوش میانی متفاوت است.

وقتی که بخشی از گوش داخلی به نام لابیرنت (Labyrint) دچار التهاب یا عفونت می شود به آن لابیرنتیت، عفونت گوش داخلی، التهاب گوش داخلی، آماس گوش درونی یا پیچال‏ آماس (Labyrinthitis) گفته می شود که می تواند باعث علائمی مانند سرگیجه، حالت تهوع و از دست دادن شنوایی شود.

اوتیت میانی بدون ترشح یا اوتیت سروز (اوتیت گوش میانی)، اتیت گوش میانی ترشحی یا اتيت ميانی با ترشح مزمن (O.M.E) و اتیت میانی با پرفوراسیون پرده تمپان از انواع دیگر چرک کردن گوش محسوب می شوند.

چند نشانه ی اصلی که می تواند نشانی از بروز عفونت گوش باشد

عفونت گوش می تواند در ابتدا نشانه های داشته باشد که عموماً از توجه کردن به آن ها غافل می شویم. این غفلت و سهل انگاری برای فرد، عواقب خوشی نخواهد داشت که در ادامه به چند نشانه در این خصوص اشاره خواهیم کرد .

• عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی
• تغییرات ناگهانی در فشار هوا مانند تغییراتی که هنگام پروازهای هوایی تجربه می کنیم
• بلوکه شدن کانال Eustachian
• شکاف و ترک در سقف دهان
• شنا در آب های آلوده
• احساس خشکی بیش از حد گوش دقیقا بعد از استحمام و یا شنا کردن
• تعصب بر تمیز کردن گوش داشتن و در نهایت صدمه زدن و ایجاد خراش در گوش که می تواند باعث تخریب غشای ظریف گوش شود.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند؟

عفونت گوش میانی شایع ترین بیماری دوران کودکی (به غیر از سرماخوردگی) است. عفونت گوش اغلب در کودکان بین 3 ماه تا 3 سال رخ می دهد و تا سن 8 سالگی شایع است. حدود 25 درصد از همه کودکان دچار عفونت های مکرر گوش می شوند.

بزرگسالان نیز ممکن است به عفونت گوش مبتلا شوند، اما تقریباً به اندازه کودکان اتفاق نمی افتد.

عوامل خطر عفونت گوش عبارتند از:

• سن: نوزادان و کودکان خردسال (بین 6 ماهگی تا 2 سالگی) در معرض خطر بیشتری برای عفونت گوش هستند.
• سابقه خانوادگی: تمایل به عفونت گوش می تواند در خانواده وجود داشته باشد.
• سرماخوردگی: سرماخوردگی اغلب احتمال ابتلا به عفونت گوش را افزایش می دهد.
• آلرژی: آلرژی باعث التهاب (تورم) مجاری بینی و دستگاه تنفسی فوقانی می شود که می تواند آدنوئیدها را بزرگ کند. آدنوئیدهای بزرگ شده می توانند شیپور استاش را مسدود کنند و از تخلیه مایعات گوش جلوگیری کنند. این منجر به تجمع مایع در گوش میانی می شود که باعث فشار، درد و عفونت احتمالی می شود.
• بیماری های مزمن: افراد مبتلا به بیماری های مزمن (طولانی مدت) بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند، به ویژه بیماران مبتلا به نقص ایمنی و بیماری مزمن تنفسی، مانند فیبروز کیستیک و آسم.

آیا عفونت گوش مسری است؟

در مبحث علائم عفونت گوش سوالی که برای عموم مردم پیش می آید این است که آیا عفونت گوش می تواند مسری باشد ؟

در جواب باید گفت خیر، عفونت گوش نمی تواند مسری باشد و از یک انسان به انسان دیگر منتقل شود اما نکته ی قابل توجه قبلا هم به آن اشاره کردیم این است که سرماخوردگی و آنفولانزا می تواند  دو عامل اصلی در عفونت های گوش باشند که خب می دانیم این دو عامل می تواند مسری باشند چرا که جرمها می توانند به راحتی از طریق دهان و بینی  در هنگام عطسه و یا سرفه از فردی به فرد دیگر سرایت کرده و در نهایت به عفونت گوش بی انجامد، که بازهم ابتلا به عفونت گوش از طریق سرما خوردگی و یا آنفولانزا در کودکان به مراتب بیشتر از بزرگسالان دیده می شود.

چه علایمی سبب می شود که والدین از وجود عفونت در گوش فرزندانشان مطمئن شوند

در مبحث علائم عفونت گوش، بیشترین نگرانی والدین در تشخیص ندادن وجود عفونت در کودکان شان است. اگر کودک شما دچار تب شدید شده است و در رفتار او بدخویی مشاهده می کنید و به طور مداوم از درد گوش به شما شکایت می کند ضروری است که به وجود عفونت در گوش کودک خود مشکوک شوید.

عموم کودکان که دچار به عفونت هایی گوشی شده اند در ابتدا یک سرماخوردگی ساده داشته اند ولی دلایل دیگری هم برای ابتلای کودک به این عفونت های گوشی وجود دارد که در همین مقاله ذکر کرده ایم.  در آخر باید گفت که، درد گوش می تواند به علت مشکلات دیگری مانند گلودرد، بدون عفونت گوش باشد.

عواقب رسیدگی نکردن به علائم عفونت گوش چیست؟

مداوا نکردن عفونت گوش و نادیده گرفتن علایم ناشی از عفونت گوش می تواند عواقب جبران ناپذیری به بار آورد .

از عوارض و عواقب نادیده گرفتن گوش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کاهش میزان شنوایی
• آسیب به استخوان های موجود در گوش میانی
• عفونت استخوان ماستوئید
• آسیب به عملکردهای تعادلی در گوش
• عدم وجود رطوبت در حفره های پرده ی گوش
• تصلب پرده گوش که در واقع همان ضخیم شدن پرده ی گوش است و سخت شدن بافت های گوش
• ایجاد کیست در گوش میانی
• فلجی صورت
• ایجاد التهاب در اطراف مغز

راه های درمان عفونت گوش

اگر فکر می کنید عفونت گوش خارجی دارید با یک داروساز صحبت کنید. آنها می توانند قطره های اسیدی گوش را برای جلوگیری از گسترش باکتری ها یا قارچ ها توصیه کنند. پزشک عمومی اغلب از یک نور کوچک (اتوسکوپ) برای نگاه کردن به گوش شما استفاده می کند. برخی از اتوسکوپ ها مقدار کمی از هوا را به داخل گوش می دمند. این دمش انسداد را بررسی می کند، که اگر انسدادی وجود داشته باشد، می تواند نشانه عفونت باشد.

درمان عفونت گوش بستگی به سن، شدت عفونت، ماهیت عفونت (اینکه عفونت اولین بار است، عفونت مداوم یا عفونت مکرر است) و اگر مایع برای مدت طولانی در گوش میانی باقی بماند، بستگی دارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما داروهایی را برای تسکین درد و تب شما یا فرزندتان توصیه می کند. اگر چرک کردن گوش خفیف باشد، بسته به سن فد مبتلا، پزشک ممکن است قبل از تجویز آنتی بیوتیک، چند روز صبر کند تا ببیند که آیا عفونت به خودی خود از بین می رود یا خیر.

درمان توسط پزشک عمومی

علائم و نشانه های عفونت گوش می تواند نشان دهنده چندین بیماری باشد. تشخیص دقیق و درمان فوری مهم است. با پزشک مراجعه کنید، اگر:

• علائم بیش از سه روز طول می کشد.
• در کودک کمتر از 6 ماهه علائمی از عفونت وجود دارد.
• گوش درد شدید است.
• نوزاد یا کودک نوپا شما پس از سرماخوردگی یا سایر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی بی خواب یا تحریک پذیر است.
• ترشح مایع، چرک یا مایع خونی از گوش مشاهده می کنید.

پزشک عمومی ممکن است دارو را برای چرک کردگی گوش شما تجویز کند، بسته به اینکه چه چیزی باعث آن شده است.

آنتی بیوتیک ها

برای عفونت گوش داخلی، معمولاً آنتی بیوتیک ارائه نمی شود زیرا عفونت های داخل گوش اغلب خود به خود برطرف می شوند و آنتی بیوتیک ها تفاوت چندانی در کاهش علائم از جمله درد ندارند.

سیستم ایمنی بدن اغلب می تواند به تنهایی با عفونت گوش میانی مقابله کند. گاهی اوقات برای چرک کردن گوش میانی نیازی به آنتی بیوتیک نیست. با این حال، عفونت های شدید گوش میانی یا عفونت هایی که بیش از 2 تا 3 روز طول می کشد، نیاز به آنتی بیوتیک فوری دارند.

اگر تصور شود که باکتری عامل عفونت گوش باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است بخواهد تا سه روز قبل از تجویز آنتی بیوتیک صبر کند تا ببیند آیا عفونت خفیف، خود به خود برطرف می‌شود یا خیر. این کار به سیستم ایمنی زمان می دهد تا با عفونت مبارزه کند. اگر علائم بهبود نیابد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر چرک کردن گوش شما یا فرزندتان شدید باشد، ممکن است بلافاصله آنتی بیوتیک شروع شود.

آکادمی اطفال آمریکا بر اساس سن کودک، شدت عفونت و درجه حرارت کودک توصیه کرده است که چه زمانی باید آنتی بیوتیک تجویز کرد و چه زمانی باید قبل از تجویز، بایستی منتظر ماند. اگر پزشک شما آنتی بیوتیک تجویز می کند، آن را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. شما یا فرزندتان چند روز پس از شروع درمان احساس بهتری خواهید داشت. حتی اگر احساس بهتری دارید و درد از بین رفته است، مصرف دارو را تا زمانی که به شما گفته نشده است قطع نکنید.

اگر همه داروها را مصرف نکنید، عفونت ممکن است عود کند. اگر آنتی بیوتیکی که برای کودک شما تجویز می شود مایع است، حتما از قاشق اندازه گیری که برای داروهای مایع طراحی شده است، استفاده کنید تا مطمئن شوید که مقدار مناسب مصرف می کنید.

سوراخ یا پارگی در پرده گوش که به دلیل عفونت شدید یا عفونت مداوم (اوتیت میانی چرکی مزمن) ایجاد می شود. قطره های گوش آنتی بیوتیک و گاهی اوقات یک دستگاه ساکشن برای خارج کردن مایعات استفاده می شود. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی به شما دستورالعمل های خاصی در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهید، می دهد. پس آنتی بیوتیک ها ممکن است در موارد زیر تجویز شوند:

• عفونت گوش بعد از 3 روز شروع به بهبود نمی کند
• مایعی از گوش شما یا فرزندتان خارج می شود
• عوامل دیگری وجود دارد که خطر ابتلا به عوارض شما یا فرزندتان را افزایش می دهد، مانند داشتن سیستم ایمنی ضعیف
• همچنین اگر کودک شما کمتر از 2 سال سن دارد و هر دو گوش عفونت دارد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود
• اگر آنتی بیوتیک تجویز نشود، ممکن است قطره های گوش حاوی مسکن و بی حس کننده تجویز شود.

داروهای تسکین دهنده درد

استامینوفن بدون نسخه می تواند به تسکین گوش درد یا تب کمک کند. همچنین می توان قطره های تسکین دهنده گوش را نیز تجویز کرد. این داروها معمولاً ظرف چند ساعت شروع به کاهش درد می کنند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما داروهای تسکین دهنده درد را برای شما یا فرزندتان توصیه می کند و هر نوع دستورالعمل اضافی را ارائه می دهد.

مسکن ها:

• کودکان کمتر از 6 ماه: فقط استامینوفن بدهید.
• کودکان 6 ماهه یا بزرگتر: دادن استامینوفن یا ایبوپروفن اشکالی ندارد.

هرگز به کودکان آسپرین ندهید زیرا می تواند باعث سندرم ری شود. سندرم ری یک بیماری بسیار جدی اما نادر است که می تواند به کبد و مغز آسیب برساند.

داروهای سرفه و سرماخوردگی:

• کودکان کمتر از 4 سال: از داروهای بدون نسخه سرفه و سرماخوردگی در کودکان خردسال استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک به طور خاص به شما بگوید. داروهای سرفه و سرماخوردگی می توانند عوارض جانبی جدی و گاهی تهدید کننده زندگی در کودکان خردسال داشته باشند.
• کودکان 4 سال یا بیشتر: با پزشک کودک خود مشورت کنید که آیا دادن داروهای سرفه و سرماخوردگی بدون نسخه به کودک شما بی خطر است یا خیر.

از پزشک یا داروساز خود در مورد دوز مناسب داروهای بدون نسخه با توجه به سن و اندازه کودک خود بپرسید. همچنین، پزشک و داروساز فرزندتان را در مورد تمام داروهایی که با نسخه و بدون نسخه مصرف می کنند، مطلع کنید.

قطره های گوش

برای درمان عفونت های گوش، مراجعه ی هرچه سریعتر به پزشک متخصص به شما پیشنهاد می شود. در صورت مراجعه به پزشک و در صورت حاد نبودن عفونت گوش و میزان آن، پزشک شما به احتمال قوی برای درمان گوش شما آنتی بیوتیک و قطره های گوش تجویز می کند و گاه به شما قطره ی محلول سرکه ی رقیق شده پیشنهاد می کند .برای عفونت گوش خارجی، پزشک عمومی ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:

• قطره گوش آنتی بیوتیک: برای درمان عفونت باکتریایی
• قطره گوش استروئیدی: برای کاهش التهاب
• قطره گوش ضد قارچ: برای درمان عفونت قارچی
• قرص های آنتی بیوتیک: اگر عفونت باکتریایی شما شدید باشد

اگر لکه یا جوشی در گوش خود دارید، پزشک عمومی ممکن است آن را با سوزن سوراخ کند تا چرک تخلیه شود.

درمان خانگی عفونت گوش

می دانیم که عفونت گوش به راحتی می تواند باعث تضعیف سلامت جسمانی فرد شود و زندگی روزمره ی فرد را تحت شعاع قرار دهد. در صورت مشاهده ی هر نوع عواملی که می تواند منجر به چرک کردن گوش شما شود بدون شک به پزشک مراجعه کرده تا بتوانید به بهترین وجه ممکن مداوا شوید. می دانیم که عفونت های گوش انواع متفاوتی دارد که تشخیص نوع آن تنها توسط پزشک متخصص صورت می گیرد و باید گفت که درمان های خانگی نمی توانند به طور قطعی درمانی برای عفونت های گوش باشد .

موارد زیر راه های درمان خانگی موثر در تسکین دردهای ناشی از عفونت های گوش است

• استفاده از کمپرس سرد و گرم
• استفاده از روغن زیتون
• استفاده از قطره های گوش مثل قطره گوش کانازول
• استفاده از درمان کایروپراکتیک
• استفاده از روغن درخت چای
• خوابیدن به گونه ای که گوش شما تحت فشار قرار نگیرد
• انجام تمرینات ورزشی مرتبط با گردن
• استفاده از زنجبیل
• استفاده از سیر
• استفاده از آب اکسیزنه
• و…

آیا در درمان عفونت های گوش نیاز به جراحی است ؟

در درمان عفونت های گوش زمانی نیاز به انجام عمل جراحی ست که گوش شما دچار عفونتهای حاد شده باشد و پزشک شما درمان های معمولی را در این وادی بی اثر ببیند، این تشخیص زمانی اتفاق می افتد که سلامت شنوایی شما به طور کامل تحت تاثیر این عفونت ها قرار گرفته باشد. باید بدانیم که این عفونت ها در کودکان و خردسالان و نوزادان به مراتب می تواند اثرات منفی بیشتری بر  نحوه ی زندگی آنها نسبت به بزرگسالان بگذارد چرا که یادگیری زبان و تکلم ارتباط گیری کودک با افراد پیرامون نیاز اساسی به شنوایی سالم دارد .

آیا آسیب های ناشی از عفونت گوش می تواند آسیب هایی دائم باشد ؟

شنوایی معمولا بعد از اینکه عفونت از بین می رود، به طور خود به خود باز می گردد. بهتر است که بدانیم که در  عفونت گوش میانی (رسانه اوتیت).التهابت داخلی گوش می تواند سبب آسیب دائمی به ساختار گوش میانی شود که باعث کم شنوایی دائمی می شود. برای پیشگیری از آسیب دائمی به سلامت شنوایی و در نهایت ابتلا به کم شنوایی مراجعه ی هرچه سریعتر به پزشک متخصص به شما پیشنهاد می شود .

راه های پیشگیری از عفونت گوش

راهکارهای فراوانی در جهت پیشگیری از چرک کردن گوش وجود دارد که می تواند درصد آسیب به گوش میانی را کاهش دهد.

در وهله ی اول مراجعه به پزشک مربوطه و تشخیص نوع عفونت گوش به شما پیشنهاد می شود. ضروری است از زمان واکسن های خود مثل واکسن آنفولانزا و یا پنومونی و یا مننژیت اطلاع دقیق داشته باشید و سلامت واکسیناسیونی خود را چک کنید! چرا که این واکسن ها تأثیر مستقیم بر تقریباً نیمی از عفونت های گوش دارند.

از دیگر راهکارهای پیشگیری از مبتلا شدن به عفونت گوش می توان به اهمیت دوری کردن از دخانیات اشاره کرد. لازم به ذکر است شیر مادر و شیردهی نوزاد در یک سال اول زندگی می تواند راه پیشگیری برای عفونت های گوش در سالهای بعد زندگی نوزاد باشد .و در آخر باید گفت اهمیت به بهداشت و شستشوی دائم دستها می تواند تمرین خوبی برای پیشگیری از ابتلا به عفونت های گوشی باشد .

پس شما همیشه نمی توانید از چرک کردن گوش، به ویژه عفونت گوش داخلی ناشی از سرماخوردگی و آنفولانزا جلوگیری کنید. اما

برای کمک به جلوگیری از عفونت گوش داخلی:

• اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمامی واکسیناسیون های توصیه شده مانند واکسن آنفولانزا و واکسن پنوموکوک را خود را سر وقت انجام داده است. واکسن پنوموکوک در برابر یک عامل شایع عفونت گوش میانی، یعنی استرپتوکوک پنومونی، محافظت می کند.
• دست هایت را تمیز کن
• تا 6 ماهگی نوزاد خود را منحصراً با شیر مادر تغذیه کنید و حداقل تا 12 ماهگی به شیردهی ادامه دهید.
• سیگار نکشید و از قرار گرفتن در معرض دود سیگار خودداری کنید.
• بعد از شنا گوش های خود را کاملا خشک کنید.
• کودک خود را از محیط های پر دود دور نگه دارید.

برای کمک به جلوگیری از عفونت گوش خارجی:

• گوش پاک کن ها یا انگشتان خود را در گوش خود فرو نکنید.
• هنگام شنا از گوش گیر یا کلاه شنا روی گوش خود استفاده کنید.
• سعی کنید هنگام دوش گرفتن یا حمام از ورود آب یا شامپو به گوش خود جلوگیری کنید.
• بیماری هایی مانند اگزما یا آلرژی به سمعک را که بر گوش شما تأثیر می گذارند، سعی کنید هر چه زودتر درمان کنید.

آیا کودکان و نوزادان بیشتر در معرض عفونت گوش قرار دارند؟

در مبحث علائم عفونت گوش سوالی که برای والدین، علل الخصوص افرادی که به تازگی پدر و مادر شده اند پیش می آید این است که آیا نوزادان آنها در معرض عفئنت گوش هستند یا خیر؟ در جواب باید بگوییم بله .

کانال و یا همان لوله ی Eustachian ، لوله ای ست که از گوش میانی رد شده و تا قسمت پشتی بینی و گلو ادامه دارد. در نوزادان طول این لوله کوتاه تر و حالت قرار گیری آن افقی تر است که خود می تواند احتمال ابتلا به عفونت های گوشی را افزایش دهد و همچنین باید گفت که این امر باعث می شود تا جانوران کوچک و میکروسکپی شرایط مناسب تری برای رسیدن به گوش میانی پیدا کنند .

در کل باید دانست که سیستم ایمنی نابالغ در نوزادان و کودکانی با رده ی سنی کم آنها را نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض عفونت های گوشی قرار میدهد .

چگونه خودتان عفونت گوش را درمان کنید

برای کمک به تسکین هرگونه درد و ناراحتی ناشی از عفونت گوش:

• از مسکن هایی مانند پاراستامول یا ایبوپروفن استفاده کنید (کودکان زیر 16 سال نباید آسپرین مصرف کنند)
• فلانل گرم یا سرد را روی گوش قرار دهید.
• هر گونه ترشح را با پاک کردن گوش از بین ببرید.
• برای از بین بردن جرم گوش چیزی مانند جوانه های پنبه یا انگشت خود را داخل گوش خود قرار ندهید.
• اجازه ندهید آب یا شامپو وارد گوش شما شود.
• از داروهای ضد احتقان یا آنتی هیستامین ها استفاده نکنید چون هیچ مدرکی وجود ندارد که آنها به عفونت گوش کمک کنند.

آیا نحوه ی خوابیدن می تواند سبب تشدید دردهای حاصل از عفونت گوش شود؟

نحوه ی خواب فرد می تواند موجب تشدید دردهای ناشی از عفونت گوش شود و حتی می توانند این دردها را تسکین دهند. قرار دادن گوش بر روی بالش در یک حالت خاص می تواند باعث خروج عفونت های گوش شود، اما باید بدانیم که در بحث علائم عفونت گوش و راههای مقابله با این عفونت ها تنها شیوه ی خوابیدن شما به هیچ عنوان نمی تواند راه کاری مفید در این مقوله باشد.

چه زمانی باید برای عفونت گوش به پزشک مراجعه کرد؟

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منبع مورد اعتماد توصیه می کند زمانی که کودک شما مبتلا به موارد زیر است به پزشک مراجعه کنید:

• تب بیش از 102.2 درجه فارنهایت
• چرک، ترشح یا مایعی که از گوش شما نشت می کند
• بدتر شدن علائم
• علائم برای بیش از 2 تا 3 روز
• از دست دادن شنوایی
• سایر علائم مرتبط

برای بزرگسالان، اگر علائم شما بیش از 2 یا 3 روز طول بکشد، یا درد شدید یا تب دارید، ایده خوبی است که به پزشک مراجعه کنید.

در صورت عفونت گوش آیا می توانم شنا کنم؟

شنا تا زمانی که پارگی ( سوراخ شدن ) در پرده گوش شما وجود نداشته باشد یا زهکشی از گوش شما خارج نشود، اشکالی ندارد.

در صورت ابتلا به عفونت گوش آیا می توانم با هواپیما سفر کنم یا در ارتفاعات باشم؟

سفر هوایی یا سفر به کوهستان بی خطر است، اگرچه درد موقت در هنگام برخاستن و فرود هنگام پرواز ممکن است. قورت دادن مایعات، جویدن آدامس در هنگام فرود یا مکیدن پستانک توسط کودک به کاهش ناراحتی در سفر هوایی کمک می کند.

دلایل دیگر گوش درد چیست؟

علل دیگر گوش درد عبارتند از:

• گلو درد.
• دندان در آمدن نوزاد
• عفونت پوشش داخلی کانال گوش. به این “گوش شناگر” نیز می گویند.
• ایجاد فشار در گوش میانی ناشی از آلرژی و سرماخوردگی.

عفونت گوش چگونه تشخیص داده می شود؟

یک متخصص یا پزشک عمومی علائم شما را در نظر می گیرد و گوش های شما را با ابزاری به نام اتوسکوپ که دارای عدسی نور و ذره بین است، معاینه می کند. معاینه ممکن است نشان دهد:

• قرمزی، حباب های هوا، یا مایع چرک مانند داخل گوش میانی وجود دارد.
• مایع از گوش میانی تخلیه می شود
• پرده گوش سوراخ شده است
• پرده گوش برآمده یا فرو ریخته است
• این معاینه به ندرت دردناک است، اما ممکن است برخی از کودکان اذیت شوند.
• انجام برخی تست های اضافی

سایر آزمایشات عبارتند از:

نمونه مایع: اگر عفونت شما پیشرفته باشد، پزشک ممکن است نمونه ای از مایع داخل گوش شما بگیرد و آن را آزمایش کند تا مشخص کند که آیا انواع خاصی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک وجود دارند یا خیر.

توموگرافی کامپیوتری (CT) یا سی تی اسکن: پزشک شما ممکن است برای تعیین اینکه آیا عفونت به خارج از گوش میانی شما گسترش یافته است، سی تی اسکن از سر شما درخواست کند.

آزمایشات خون: آزمایش خون می تواند عملکرد سیستم ایمنی شما را بررسی کند.

تمپانومتری: تمپانومتری به پزشکان اجازه می دهد تا میزان پاسخ پرده گوش شما به تغییرات فشار هوای داخل گوش را اندازه گیری کنند.

بازتاب سنجی آکوستیک: این تست میزان صدایی که از پرده گوش بازتاب می‌شود را اندازه‌گیری می‌کند تا به طور غیرمستقیم میزان مایع موجود در گوش را اندازه‌گیری کند.

تست شنوایی: ممکن است به آزمایش شنوایی نیاز داشته باشید، به خصوص اگر عفونت مزمن گوش دارید.

سوالات متداول

چه علایمی سبب می شود که والدین از وجود عفونت در گوش فرزندانشان مطمئن شوند؟

در مبحث علائم عفونت گوش، بیشترین نگرانی والدین در تشخیص ندادن وجود عفونت در کودکان شان است. اگر کودک شما دچار تب شدید شده است و در رفتار او بدخویی مشاهده می کنید و به طور مداوم از درد گوش به شما شکایت می کند ضروری است که به وجود عفونت در گوش کودک خود مشکوک شوید.

عموم کودکان که دچار به عفونت هایی گوشی شده اند در ابتدا یک سرماخوردگی ساده داشته اند ولی دلایل دیگری هم برای ابتلای کودک به این عفونت های گوشی وجود دارد که در همین مقاله ذکر کرده ایم.  در آخر باید گفت که، درد گوش می تواند به علت مشکلات دیگری مانند گلودرد، بدون عفونت گوش باشد.

به غیر از عفونت چه دلایلی دیگری می توانند باعث گوش درد شوند؟

علل دیگر گوش درد عبارتند از:

• گلو درد
• دندان در آمدن نوزاد
• عفونت پوشش داخلی کانال گوش (به این نوع عفونت، “گوش شناگر” نیز می گویند)
• ایجاد فشار در گوش میانی ناشی از آلرژی و سرماخوردگی

اوتیت میانی حاد چیست؟

اوتیت میانی حاد یا عفونت گوش میان، عفونت ناگهانی گوش است که معمولاً همراه با سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی یا اندکی پس از آن رخ می دهد. باکتری یا ویروس مایع را در پشت پرده گوش به دام می اندازد و باعث درد، تورم یا برآمدگی پرده گوش می شود و منجر به اصطلاح رایج “عفونت گوش” می شود. عفونت گوش می تواند به طور ناگهانی رخ دهد و در عرض چند روز از بین برود (اوتیت میانی حاد) یا اغلب و برای مدت طولانی عود کند (عفونت های مزمن گوش میانی)

اوتیت میانی همراه با افیوژن چیست؟

اوتیت میانی همراه با افیوژن وضعیتی است که می تواند به دنبال اوتیت میانی حاد رخ دهد. علائم اوتیت میانی حاد ناپدید می شوند، عفونت فعالی وجود ندارد اما مایع باقی می ماند. مایع به دام افتاده می تواند باعث کاهش شنوایی موقت و خفیف شود و همچنین احتمال بروز عفونت گوش را افزایش می دهد. یکی دیگر از دلایل این بیماری، انسداد شیپور استاش است که به چرک کردن گوش مربوط نمی شود.

اوتیت میانی چرکی مزمن چیست؟

اوتیت میانی چرکی مزمن وضعیتی است که در آن عفونت گوش حتی با درمان نیز از بین نمی‌رود. با گذشت زمان، این اوتیت می تواند باعث ایجاد سوراخ در پرده گوش شود.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش (اوتیت میانی) هستند؟

عفونت گوش میانی شایع ترین بیماری دوران کودکی (به غیر از سرماخوردگی) است. عفونت گوش اغلب در کودکان بین ۳ ماه تا ۳ سال رخ می دهد و تا سن ۸ سالگی شایع است. حدود ۲۵ درصد از همه کودکان دچار عفونت های مکرر گوش می شوند. بزرگسالان نیز ممکن است به چرک کردن گوش مبتلا شوند، اما تقریباً به اندازه کودکان اتفاق نمی افتد.

چرا کودکان و نوزادان بیشتر در معرض عفونت گوش قرار دارند؟

در مبحث علائم عفونت گوش سوالی که برای والدین، علل الخصوص افرادی که به تازگی پدر و مادر شده اند پیش می آید این است که آیا نوزادان آنها در معرض عفونت گوش هستند یا خیر؟ در جواب باید بگوییم بله!

کانال و یا همان لوله یEustachian ، لوله ای است که از گوش میانی رد شده و تا قسمت پشتی بینی و گلو ادامه دارد. در نوزادان طول این لوله کوتاه تر و حالت قرار گیری آن افقی تر است که خود می تواند احتمال ابتلا به عفونت های گوشی را افزایش دهد.

همچنین باید گفت که این امر باعث می شود تا جانوران کوچک و میکروسکپی شرایط مناسب تری برای رسیدن به گوش میانی پیدا کنند .در کل باید دانست که سیستم ایمنی نابالغ در نوزادان و کودکانی با رده ی سنی کم آنها را نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض عفونت های گوشی قرار می دهد .